راستش هرآدمی که به من بدی کرده است بعد از مدتی پشیمان طلب بخشش کرده.برام عجیبش این هست که دقیقا این اتفاق واسه 99.9 درصد آدمایی که بدی کردن افتاد و هیچ وقت دیگه وقتی یکی در حقم بدی میکنه نگران اون نیستم که چی میشه تهش یا حتی سوپرایز نمیشم از این که بعد مدتی برمیگرده باز طرفم.فقط یه جوری منتظر میشم ببینم کی پشیمون میشه و وقتی برمیگرده اصلا تعجب نمی‌کنم چون از قبل خودم میدونستم.هرچی هست اتفاقی هست که تو زندگیم خیلی تکرار شده و این برام لذت بخشش رو هربار برام جذاب تر میکنه..آدم کینه‌ای نیستم و معمولا میبخشم و میگم واگذار میکنم به اون بالاسری اما گاهی یادم میوفته به باورایی که ازم گرفته شد، ناراحتیایی که کشیدم، یا اعتمادی که گاهی واسه حتی مدت کوتاه ازم سلب شد و می مونم بین گذشت و گذر ! هیچ‌وقت نمیخوام درونم پراز کینه بشه و واسه آرامش خودم معمولا میبخشم اما گاهی هم نمیتونم یه سری مسایل رو فراموش کنم ...گاهی ادم نمیتونه یادش بره که سر بعضی چیزا چقدر اذیت شد...و این میشه که گاهی گذر میکنم و گاهی گذشت و گاهی هم هردو و این بستگی به عزیز بودن افراد داره که اگر فراموش کنم کارشون رو یعنی اینقدر برام عزیز بودن که گذشتم ازشون واگر فقط ببخشم و فراموش نکنم یعنی فرصتی در کار نیست و این یعنی فقط گذر کردم...همین...