همیشه از آدمای شجاع خوشم اومده. همون آدمایی که وقتی که تو راهشون ثابت قدم هستن، همونایی که میدونن از زندگیشون چی میخوان و سر همه خواسته هاشون محکم می‌ایستن.اگر کسی رو دوست داشته باشن همون اول موش وگربه بازی در نمیارن و صاف و مستقیم علاقشون رو ابراز میکنن، حتی اگر قرار بر شنیدن جوابی بر خلاف میلشون باشه...آدم های شجاع همونایی هستن که اگر به راهشون ایمان داشته باشن با جسارت قدم برمیدارن و با تمام مخالفت ها بازم دست از مسیرشون نمیکشن. جرات انجام کارهایی که از دید دیگرون نشد داره رو هم دارن چون به خودشون و راهشون ایمان دارن...محکم هستن، میشه بهشون امیدوار بود، همونایی که شکست براشون بی معنی هست و از اساس موفقیتشون رو در همین شکست ها میدونن...آدمای شجاع رو دوست دارم...