میگفتم که در زندگانیم تا به حال خوشبختانه درگیر آدم های بد وناتو نیافتادم...همیشه دور و برم پر بوده از آدم هایی که شاید اگر هم مشکلی پیش آمده، طوری شده و دوستی از بین رفته است از متفاوت فکر کردن بوده است،از جدایی راه ها یا شاید هم از گذر زمان که شاید اولویت های آدمی را در زندگی تغییر می دهد....میگفت اما حتما باید مراقب خودت می بودی که نشده ای،که شاید زیاد به خودت اهمیت داده ای...راست میگفت اما،شخصیتی مثل من همیشه محافظه کار بوده است،جانب احتیاط را در همه حال حفظ کرده و آینده نگری و مصلحت اندیشی بر همه زندگیش حاکم بوده است...اصلا آدمی مثل من تحمل ریسک کردن برسر روابطش و اعتماد و احساسش را ندارد، زندگیش را به همین راحتی ها قمار نمیکند...راستش این آدم اعتماد و احساس و دوستی هایش را لایق هرکسی نمیداند که بخواهد وقت صرف کند،که اگر از همان ابتدای مسیر حس خوبی نداشت اصلا ادامه نمیدهد...هنوز اما نمیدانم محافظه کار بودن خوب است یا بد،اصلا روابط آدمی اینقدر اهمیت دارد یا نه،اما خوب میدانم من با این سبک زندگی خو گرفته ام و تغییرش برایم محال می نماید گاهی...